چشمهایم باز است
بدن از بانگ «منم! من!» خالی است
حس به جریان فضا پیوسته
دست بر شانه‌ی اینک هستم
سار یا گنجشکی
بر شاخه‌ی بالا سرمان می‌خواند
پرم از لحظه‌ی اکنون امروز..