پایان، در این لحظه وجود دارد. در پی چیز دیگر بودن، مانع تجربهی پایان است.
هیچ چیز - زندگی اجتماعی، کار، ازدواج، ... - بطور اساسی با تجربهی پایان در تضاد نیست. و هیچ چیز - خلوت نشینیِ عمیق، بهرهمندی از حضور استادی کامل، بهرهگیری مستقیم از کلمات بودا ... - بطور اساسی عامل وقوع این تجربه نیست.
عامل وقوع تجربهی پایان، دست کشیدن از جستجوی لحظهی بعد است.